Η ιστορία του πατέρα μου: Ένα ταξίδι στην Κίνα και στο παρελθόν

Το 2014 βρέθηκα στην απομακρυσμένη πόλη του Άλταϊ στην περιοχή της Σινγιάνγκ στη βορειοδυτική Κίνα, στα βουνά κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, τη Μογγολία και το Καζακστάν, χιλιάδες μίλια μακριά από τη βάση μου στο Πεκίνο ως αρχηγός γραφείου για την εφημερίδα The New York Times.

Σε αυτή την περίπτωση, η αποστολή μου ήταν προσωπική: αναζητούσα στοιχεία στο Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων του Άλταϊ για την υπηρεσία του πατέρα μου σε μια μονάδα του κινεζικού στρατού έξι δεκαετίες νωρίτερα. Γνώριζα ότι οι αστυνομικοί θα με κυνηγούσαν σύντομα, όπως κάνανε πάντα όταν εμφανίζονταν ξένοι δημοσιογράφοι στη Σινγιάνγκ.

Ήταν το 2014. Ο Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ είχε ξεκινήσει την εφαρμογή πολύ αυστηρών πολιτικών στην περιοχή, το σπίτι των Ουιγούρ και Καζάκων Μουσουλμάνων. Για αιώνες, ο έλεγχος της περιοχής, μιας τεράστιας γης με ανθρώπους από ποικίλες εθνοτικές ομάδες που ζουν ανάμεσα σε βουνά, ερήμους και υψηλή στέπα, ήταν κεντρικός στην αντίληψη των κινεζικών αυτοκρατόρων για την αυτοκρατορία.

Ήξερα ότι είναι δύσκολο να βρω οτιδήποτε για τον πατέρα μου, Γιουκ Κιρνγουάνγκ, αλλά στο Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων, ξεκίνησα μια συζήτηση σε ένα γραφείο του δεύτερου ορόφου με την Γουέι Γιάνγκσουαν, μια νεαρή γυναίκα που είχε υπηρετήσει στο στρατό και βοηθούσε στην οργάνωση δραστηριοτήτων για στρατιωτικούς συνταξιούχους. Της ζήτησα αν ήξερε κάτι για έναν παλιό στρατόπεδο που υπηρετούσε ο πατέρας μου μαζί με μερικούς άλλους στρατιώτες εθνοτικότητας Χαν το 1952.

Αυτό ήταν μόνο ένα μικρό απόσπασμα από την αφήγηση της ιστορίας του πατέρα μου. Μια ιστορία που ξεδιπλώνεται σε μια χώρα που έζησε την εποχή της αναστάτωσης και της αλλαγής, μια ιστορία που συνδέεται με την ιστορία της Κίνας και της οικογένειάς μας. Και αυτή η ιστορία αξίζει να αναδειχθεί και να καταγραφεί, γιατί αποτελεί μέρος της κληρονομιάς μας και της κληρονομιάς της Κίνας.