Η λέξη Πάσχα είναι εβραϊκή, ελληνοποιημένη εβραϊκή, και σημαίνει πάσχα, δηλαδή ο περασμός σε μια άλλη κατάσταση, όπως η φύση που γεννιέται εκ νέου. Για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, το Πάσχα συμβολίζει την ανανέωση της φύσης, παρόμοια με την άφιξη της Άνοιξης, όπου ζωηρά χρώματα και αρώματα γεμίζουν τον αέρα με την ανθοφορία των λουλουδιών. Με τη βοήθεια της Φανής Καλοκαιρινού, Επιστημονικής Διευθύντριας του Λαογραφικού Ιστορικού Μουσείου Λάρισας, εξερευνούμε την παράδοση για να εξετάσουμε τις αλληλεπιδράσεις του Πάσχα και της Άνοιξης.

Για την Ορθοδοξία, το Πάσχα σηματοδοτεί το κεντρικό σημείο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μια περίοδος σωματικής και πνευματικής προετοιμασίας. Προχριστιανικά έθιμα, πλέον μέρος της Χριστιανικής λατρείας, συμβολίζουν τον θάνατο και την ανάσταση, αντικατοπτρίζοντας τις ανθρώπινες προσπάθειες για την επιτάχυνση της ανανέωσης της φύσης για μια καλή σοδειά. Στη Θεσσαλία, καθώς πλησίαζε το Πάσχα, τα σπίτια υποβλήθηκαν σε τελετουργικές ανανεώσεις, συμπεριλαμβανομένης της ασβεστώσης και του καθαρισμού. Τοπικά έθιμα, όπως ο Λαζαρός Σάββατο και οι Λαζαρίνες στην Ελασσόνα, πρόσθεσαν ζωντάνια στις γιορτές. Η πολυπολιτισμική φύση της περιοχής της Λάρισας εμπλούτισε τις πασχαλινές παραδόσεις, οι οποίες αντανακλούν την αναγέννηση της φύσης και τη γονιμότητα.

Ο Άγιος Γεώργιος, προστάτης των αγροτών, γιορτάζεται κοντά στο Πάσχα, συχνά τη δεύτερη μέρα, με διάφορα έθιμα να τηρούνται σε όλη τη Θεσσαλία. Στο Καστράκι Καλαμπάκας, το έθιμο των “μαντηλάδων” είναι ιδιαίτερα προβεβλημένο. Η θρύλος λέει ότι ένας τουρκικός αξιωματικός έπεσε αναίσθητος ενώ κόβει δέντρα στο δάσος του Αγίου Γεωργίου. Η σύζυγός του, σε απελπισία, πρόσφερε το μαντήλι της στον άγιο για την ανάρρωση του συζύγου της. Θαυματουργικά, ανέκτησε τις αισθήσεις του όταν το μαντήλι κρεμάστηκε μπροστά από το εικονίδιο. Μετά την τελετή, οι αναρράβδοι κατεβαίνουν φορώντας παλιά μαντήλια από το προηγούμενο έτος, διανέμοντάς τα ως ευλογίες σε όλους τους παρόντες.

Από αρχαίες εποχές, οι κάτοικοι του Κεραμιδίου στη Μαγνησία είχαν πολύ σεβασμό για τον Άγιο Γεώργιο, διατηρώντας ένα παραδοσιακό έθιμο. Το βράδυ της εορτής του, οι ντόπιοι αγρότες προσφέρουν πλούσια θυσία προβάτων και βοδιών στην εκκλησία, συνεχίζοντας την παράδοση των θυσιών αρνιών. Οι προετοιμασίες για το “γεύμα του Αγίου Γεωργίου” ξεκινούν το προηγούμενο βράδυ, με τους χωριάτες να μαγειρεύουν μια παραδοσιακή συνταγή που αποτελείται από κρέας, κρεμμύδια, μπαχάρια και άλλα συστατικά, συμβολίζοντας το έθιμο της θυσίας ενός ταύρου.

Η κα Δέσποινα Καλοκαιρινού συζητά την εορταστική γιορτή του Αγίου Γεωργίου στη Θεσσαλία, όπου τιμάται ως προστάτης των πληθυσμών του κτηνοτροφικού. Συνδεόμενος με το Πάσχα και την Άνοιξη, η γιορτή του συμπίπτει συνήθως με τη δεύτερη μέρα του Πάσχα. Είναι αγαπητός από τους κινητούς κτηνοτρόφους όπως οι Βλάχοι και οι Σαρακατσάνοι, που τον θεωρούν τον προστάτη τους. Ο Άγιος Γεώργιος προστατεύει επίσης τις αγροτικές κοινότητες και εξασφαλίζει τη γεωργική ευημερία. Επιπλέον, συνδέεται με τη διασφάλιση καθαρού πόσιμου νερού, συμβολίζοντας τη νίκη του επί του δράκου που προκαλεί δίψα. Οι εορτασμοί του Αγίου Γεωργίου λαμβάνουν χώρα σε όλη τη Θεσσαλία, συμπεριλαμβανομένων των Πυργετών και των Γόννων στην περιοχή της Λάρισας, και του Μακρυχωρίου, όπου τηρείται το έθιμο των ιπποτών.