Η επαναφορά της υποχρεωτικής εθνικής υπηρεσίας από τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου, Rishi Sunak, στις 25 Μαΐου 2024, έχει πυροδοτήσει έντονες συζητήσεις και αμφισβητήσεις σχετικά με τον χαρακτήρα και την ανάγκη αυτής της πρακτικής. Η κυβέρνηση επεσήμανε ότι το πρόγραμμα δεν αποτελεί στρατιωτική κατάταξη, ωστόσο, ισχυρίζομαι ότι η ονομασία αυτής της πρακτικής ως “εθνική υπηρεσία” αντί για “στρατιωτική κατάταξη” δεν αλλάζει την βασική της φύση. Η κύρια χαρακτηριστική της στρατιωτικής κατάταξης είναι η υποχρεωτικότητά της, που σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι νομικά υποχρεωμένοι να συμμετέχουν. Ανεξαρτήτως του όρου που χρησιμοποιείται για να περιγράψει αυτήν την πρακτική, εάν η υπηρεσία είναι υποχρεωτική και επιβάλλεται με το νόμο, με νομικές συνέπειες για όσους αρνούνται να την ολοκληρώσουν, αυτό αποτελεί στρατιωτική κατάταξη. Έτσι, η ουσία της απαίτησης – η υποχρεωτική επιβολή και οι κυρώσεις για τη μη συμμόρφωση – παραμένει αναλλοίωτη παρά το όνομα που χρησιμοποιείται για να την περιγράψει.
Η αναστοχασμός του Ηνωμένου Βασιλείου στη στρατιωτική κατάταξη το 1963, μεταβαίνοντας σε μια επαγγελματική εθελοντική στρατιά, έχει αλλάξει ριζικά τη σχέση μεταξύ του προσωπικού επαγγελματικής υπηρεσίας. Οι επαγγελματίες στρατιώτες εισέρχονται σε μια σύμβαση εργασίας με τις ένοπλες δυνάμεις, συμφωνώντας σε συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Αυτό το επαγγελματικό πλαίσιο εξασφαλίζει ένα υψηλό επίπεδο δέσμευσης και εμπειρογνωμοσύνης καθώς τα μέλη των δυνάμεων επιλέγουν εθελοντικά αυτήν την επαγγελματική πορεία. Αντίθετα, οι κατατεθέντες σε υπηρεσία για ένα προκαθορισμένο χρονικό διάστημα διατηρούν τα περισσότερα πολιτικά τους δικαιώματα και δεν μπορούν να θεωρηθούν ως πραγματικοί εθελοντές. Η ενσωμάτωσή τους σε μια επαγγελματική στρατιά μπορεί επίσης να επηρεάσει την ψυχολογία και την απόδοση των επαγγελματιών στρατιωτικών. Από ηθικής άποψης, η επιβολή υποχρεωτικής υπηρεσίας παραβιάζει τις προσωπικές ελευθερίες και μπορεί να οδηγήσει σε αντίσταση και αντίσταση μεταξύ εκείνων που κατατάσσονται, εκτός εάν οι κατατεθέντες έχουν πραγματική πίστη στην αποτελεσματικότητα και την αποτελεσματικότητα του συστήματος της στρατιωτικής κατάταξης.
Ένα δημοσίευμα της YouGov τον Ιανουάριο του 2024 αναδεικνύει ότι περισσότερο από ένα τρίτο των κατωτέρων των 40 ετών στο Ηνωμένο Βασίλειο θα αρνηθούν τη στρατιωτική κατάταξη σε περίπτωση παγκόσμιου πολέμου, αμφισβητώντας περαιτέρω την εφικτότητα να επαναφέρει τη στρατιωτική κατάταξη. Αυτό το στατιστικό αντικατοπτρίζει ένα σημαντικό έλλειμμα στη δημόσια υποστήριξη της υποχρεωτικής υπηρεσίας και υποδεικνύει πιθανές προκλήσεις στην επιβολή της. Είναι επίσης αόριστο πώς η κυβέρνηση θα χρηματοδοτήσει και θα επιβάλει ένα πρόγραμμα εθνικής υπηρεσίας που σέβεται την ατομική αυτονομία ενώ παραμένει αποδοτικό από άποψη κόστους. Η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος θα απαιτούσε σημαντικούς πόρους και υποδομές, πιθανώς αποκρούοντας κεφάλαια από άλλους κρίσιμους τομείς της άμυνας και της δημόσιας υπηρεσίας.
Σε χώρες με εξαναγκασμένες ή υβριδικές (επαγγελματικές και εξαναγκαστικές) ένοπλες δυνάμεις, όσοι είναι επιλέξιμοι για στρατιωτική κατάταξη και αρνούνται να αναλάβουν στρατιωτικά καθήκοντα για θρησκευτικούς, φιλοσοφικούς, ιδεολογικούς, ηθικούς, ανθρωπιστικούς ή ανθρωπιστικούς λόγους επιτρέπεται να εκτελέσουν εναλλακτική πολιτική υπηρεσία. Χώρες όπως Δανία, Φινλανδία, Νορβηγία και Ελβετία επιτρέπουν την υποβολή αιτήσεων για απαλλαγή για λόγους συνείδησης από νέους κατατεθέντες, καθώς και από εκείνους που βρίσκονται ήδη σε υπηρεσία, ακόμη και αν οι πεποιθήσεις τους αλλάζουν κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους. Παρόλο που αυτή η προσέγγιση θεωρείται πιο ηθικά προσεκτική, εξακολουθεί να επιβάλλει υποχρεωτική υπηρεσία στα άτομα, που ενδέχεται να μην συμφωνεί με τις μοντέρνες δημοκρατικές αξίες που τονίζουν την προσωπική ελευθερία και αυτονομία.
Η προσπάθεια για τη στρατιωτική κατάταξη δεν είναι μόνο ξεπερασμένη, αλλά και ανεφάρμοστη. Η Φινλανδία προσλαμβάνει τυπικά περίπου 25.000 κατατεθέντες ετησίως για υποχρεωτική υπηρεσία και είναι αμφισβητήσιμη στη Φινλανδική κοινή γνώμη, αν και η μακροχρόνια βιωσιμότητά της σε ένα αλλαγόντα γεωπολιτικό τοπίο έχει αμφισβητηθεί. Παρόλα αυτά, η σύγκριση των ένοπλων δυνάμεων του Ηνωμένου Βασιλείου με αυτές των χωρών που διατηρούν στρατιωτική κατάταξη είναι άσκοπη. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μέλος του NATO από το 1949, ενώ διατηρεί αρκετές ξένες στρατιωτικές βάσεις όπως στη Γιβραλτάρ και την Κύπρο, που χρησιμοποιούνται για να εκτοξεύσουν αποστολές στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και πιο πρόσφατα το 2024, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ όταν κατέστρεψε ιστοχώρους των Χούθι στην Κόκκινη Θάλασσα. Μια σύγ