Η Κρητική Μάχη, η οποία διήρκησε για πάνω από δύο δεκαετίες, ξεκίνησε ακριβώς σαν σήμερα στις 23 Ιουνίου του έτους 1645 – λίγο λιγότερο από τέσσερα αιώνες πριν.
Αυτή η σύγκρουση ήταν μια μακρά και πικρή που είδε την τότε ισχυρή Δημοκρατία της Βενετίας και την Οθωμανική Αυτοκρατορία να παλεύουν για το ποιος θα κατακτήσει τον έλεγχο του νησιού της Κρήτης. Πρέπει να σημειωθεί ότι η Κρήτη τότε ήταν γνωστή ως Κάντια. Συνεπώς, η Κρητική Μάχη είναι επίσης γνωστή ως η Μάχη της Κάντιας (Guerra di Candia στα ιταλικά).
Ο πόλεμος ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1645, όταν μια δύναμη περίπου 60.000 ανδρών από την Οθωμανική Αυτοκρατορία αποβιβάστηκε στο νησί της Κρήτης και κατάφερε γρήγορα να καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του νησιού. Η μόνη εξαίρεση από αυτό ήταν η βαριά οχυρωμένη πόλη της Κάντια, η οποία είναι σήμερα η Ηράκλειο, η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης.
Οι Βενετοί ήταν αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρι το τέλος, καθώς η Κρήτη ήταν μία από τις πιο πολύτιμες κτήσεις τους στη Μεσόγειο. Προσπάθησαν να κρατήσουν στα χέρια τους την πολύτιμη κτήση τους και ως εκ τούτου εγκαταστάθηκαν για έναν πολύ μακρύ πολιορκία. Αυτό που αργότερα έγινε γνωστό ως η Πολιορκία της Κάντιας θα διαρκέσει για πάνω από δύο δεκαετίες σε αυτό που αποδείχτηκε μία από τις μακροχρόνιες πολιορκίες του κόσμου.
Οι Βενετοί δεν ήταν μόνοι στην προσπάθειά τους να κρατήσουν την εξουσία. Λάβανε κάποια σχετικά σημαντική υποστήριξη από άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, ιδιαίτερα τους Ιππότες της Μάλτας, τα Κράτη της Παπικής Πολιτείας της Ιταλικής χερσονήσου, καθώς και τη Γαλλία. Όλες αυτές έστειλαν πλοία και χιλιάδες ανδρών για να βοηθήσουν στην άμυνα της Κάντιας. Μεταξύ αυτών που ήταν στο πλευρό των Βενετών ήταν επίσης πολλοί ελληνικοί επαναστάτες που είχαν αντιταχθεί στην οθωμανική κατοχή του ελληνικού κόσμου.
Ωστόσο, παρά τις τεράστιες προσπάθειές τους και την αξιέπαινη βούλησή τους να επιτύχουν, οι Βενετοί καταπονήθηκαν σταδιακά από την ανελέητη οθωμανική επίθεση. Οι Οθωμανοί χρησιμοποίησαν διάφορες πολεμικές τακτικές για να επιτύχουν τον στόχο τους, συμπεριλαμβανομένης της βομβαρδιστικής επίθεσης, με σκοπό να διαλύσουν τις αμυντικές θέσεις της πόλης.
Η πολιορκία είχε βαρύ τίμημα για τις δύο πλευρές, καθώς διήρκεσε τόσο πολύ. Οι Βενετοί έχασαν περίπου 30.000 άνδρες, ενώ οι Οθωμανοί έχασαν έως και 100.000 σύμφωνα με εκτιμήσεις. Το 1669, χωρίς προοπτική επιτυχίας, οι Βενετοί παρέδωσαν την Κάντια. Αντάλλαξαν, ωστόσο, την αποδοχή για ασφαλή πέρασμα από το νησί καθώς αποσύρονταν.
Η απώλεια της Κρήτης υπήρξε ένα μεγάλο πλήγμα για τη θέση της Βενετίας ως θαλάσσιας δύναμης στη Μεσόγειο.
Μετά από αυτήν την αποφασιστική οθωμανική νίκη, το νησί της Κρήτης παρέμεινε υπό άμεσο τούρκικο έλεγχο από το 1669 έως το 1897, όταν κηρύχθηκε αυτόνομο κράτος. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, το 1913, η Κρήτη ενώθηκε με το σύγχρονο κράτος της Ελλάδας.