Το δημοσιογραφικό έργο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατίας και της ελευθερίας της έκφρασης. Ο δημοσιογράφος αναλαμβάνει τον ρόλο του φύλακα της δημόσιας σφαίρας, αναδεικνύοντας συχνά θέματα που διαφεντεύουν τα συμφέροντα των πολιτών και αποκαλύπτοντας πρακτικές που θίγουν την κοινή κοινωνική συνείδηση. Ωστόσο, η ελευθερία του τύπου συχνά αμφισβητείται, καθώς αρκετές φορές οι δημοσιογράφοι βρίσκονται αντιμέτωποι με ανάκριση, καταδίκη ή άλλες ποινικές κυρώσεις για την εκτέλεση των επαγγελματικών τους καθηκόντων.

Η περίπτωση του δημοσιογράφου που συνελήφθη κατά τη διάρκεια κάλυψης μιας διαμαρτυρίας υπέρ της Παλαιστίνης στο Μόντρεαλ του Καναδά, αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα της παραβίασης της ελευθερίας του Τύπου. Παρότι ο δημοσιογράφος είχε επαρκή διαπιστευτήρια και είχε ταυτοποιηθεί επανειλημμένως ως δημοσιογράφος, συνελήφθη και αντιμετωπίζει πιθανές ποινικές κατηγορίες για “κακουργήματα”. Αυτοί οι περιορισμοί και η απειλή της ποινικής δίωξης αποτελούν σαφή παραβίαση των δικαιωμάτων του δημοσιογράφου, καθώς και του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης που προβλέπεται από τον Χάρτη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η συνεχής παραβίαση της ελευθερίας του Τύπου στον Καναδά αναδεικνύει την ανάγκη για προστασία των δημοσιογράφων και την ενίσχυση της δημοκρατίας. Οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν συχνά εκφοβισμό και πίεση από τις αρχές, ενώ η αδράνεια των πολιτικών αρχών στην υπεράσπιση της ελευθερίας του Τύπου και της προστασίας των δημοσιογράφων αποτελεί ανησυχητική τάση.

Οι δημοσιογράφοι διαδραματίζουν έναν σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση του κοινού και στην αποκάλυψη των αληθινών γεγονότων. Η παρουσία τους σε διαμαρτυρίες και πορείες είναι συχνά η μοναδική εγγύηση ότι οι αρχές θα είναι υπό διαρκή εποπτεία και ότι τυχόν υπερβάσεις θα φέρουν τις ανάλογες συνέπειες. Είναι επομένως αναγκαίο να διασφαλιστεί η ασφάλεια και η προστασία των δημοσιογράφων και η αναγνώριση του σημαντικού ρόλου που διαδραματίζουν στην κοινωνία.

Το περιστατικό του δημοσιογράφου που συνελήφθη στο Μόντρεαλ δεν πρέπει να αγνοηθεί ή να παραβλεφθεί. Είναι ένα ακόμα παράδειγμα της αδυναμίας των αρχών να προστατεύσουν την ελευθερία του Τύπου και την ανεξαρτησία των δημοσιογράφων. Η δράση είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της ελευθερίας του Τύπου και την προστασία των δημοσιογράφων από πολιτικές πιέσεις και ποινικές κυρώσεις που απειλούν την ασφάλεια και την ελευθερία τους.

Το θέμα της γενοκτονίας στο Δαρφούρ είναι ένα από τα πιο σοβαρά ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν διαπραχθεί στη σύγχρονη ιστορία. Η απόδοση δικαιοσύνης σε αυτές τις πράξεις είναι ζωτικής σημασίας για την αποκατάσταση της ειρήνης και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιοχή.

Το άρθρο του Human Rights Watch (HRW) αποκαλύπτει τις συστηματικές επιθέσεις που διέπραξε η κυβέρνηση του Σουδάν και οι συμμάχοί της, οι “Τζάντζαουιντ”, εναντίον των πολιτικών πληθυσμών των εθνοτικών ομάδων Fur, Masalit και Zaghawa που αποτελούσαν “εθνοκάθαρση και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας”. Η αναφορά του HRW δείχνει τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι αμάχοι στο Δαρφούρ λόγω των επιθέσεων και των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν εναντίον τους.

Η πρόσφατη έκθεση του HRW για τη νέα γενοκτονία στον El Geneina, Δυτικό Δαρφούρ, αποκαλύπτει τη συνέχιση των επιθέσεων και των εγκλημάτων εναντίον του αμάχου πληθυσμού στην περιοχή. Η παραμειλία των αρχιτεκτόνων και των δραστών της γενοκτονίας της δεκαετίας του 2000 να διαφυλαχθούν ευθύνες έχει οδηγήσει σε μια συνέχεια της βίας και των ατιμωρησιών στο Δαρφούρ.

Οι αφελείς προσπάθειες για τη διασφάλιση δικαιοσύνης και ευθύνης από τους ηγέτες της Αφρικής έχουν αποτύχει στο παρελθόν, με την απόφαση της Αφρικανικής Ένωσης να μην συνεργαστεί με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την έκδοση του αρχηγού του Σουδάν, Omar al-Bashir, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Οι αφρικανικοί ηγέτες δεν ακολούθησαν τις συστάσεις της Αφρικανικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Αφρικανική Ένωση, αφήνοντας τους δράστες των εκτάκτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς καμία τιμωρία.

Η ανάγκη για δικαιοσύνη και ευθύνη στο Δαρφούρ είναι επιτακτική. Η διασφάλιση δικαιοσύνης για τα θύματα της γενοκτονίας είναι ο μόνος τρόπος για την αποκατάσταση της ειρήνης και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιοχή. Οι ηγέτες της Αφρικής πρέπει να αναλάβουν δράση τώρα και να δείξουν ότι η δικαιοσύνη είναι η μόνη λύση για την επίλυση της κρίσης στο Δαρφούρ.

Η εμπιστοσύνη στην επιστήμη, τα εμβόλια, τους ειδικούς υγείας και τις αρχές υγείας μειώνεται, προκαλώντας προληπτικές λοιμώξεις όπως η επιδημία της ελονοσίας να γίνονται πολύ πιο συχνές.

Στη Σουηδία, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, οι άνθρωποι οδηγούσαν στα αριστερά. Αλλά στις 3 Σεπτεμβρίου 1967, οι κανόνες της οδικής κυκλοφορίας άλλαξαν. Μαζικά, οι Σουηδοί πέρασαν στην οδήγηση στα δεξιά. Αν έστω και ένα μικρό ποσοστό οδηγών είχε αντισταθεί και ακόμα αντιστέκεται, τότε το “Σουηδία” σήμερα θα ήταν συνώνυμο του χάους και του θανάτου. Αντίθετα, το “Σουηδία” θα μπορούσε εξίσου να σημαίνει “ασφάλεια”. Έχει το χαμηλότερο ποσοστό θανάτων από την οδική κυκλοφορία από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γιατί η επιτυχία; Όλοι εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλον να κάνουν τη μετάβαση. Φυσικά, δεν ήταν ποτέ πιθανό να αποτύχει. Η Νιγηρία έκανε μια παρόμοια ομαλή μετάβαση το 1972, όπως και η Σαμόα το 2009. Με ή χωρίς μια μετάβαση, όπου κι αν οι άνθρωποι οδηγούν, συνήθως το κάνουν με βάση την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό στους κανόνες της οδικής κυκλοφορίας και στους άλλους οδηγούς που τους ακολουθούν.

Τι είναι οι κανόνες της οδικής κυκλοφορίας για τα ατυχήματα, τα εμβόλια και η ευρύτερη πρόληψη της υγείας για τις ασθένειες και τις νόσους. Όταν υποχωρεί η εμπιστοσύνη στους πρώτους, υπάρχει πολύ περισσότερο από τα τελευταία. Και σε πολλά μέρη, όσον αφορά την υγεία, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Η εμπιστοσύνη στην επιστήμη, τα εμβόλια, τους ειδικούς υγείας και τις αρχές υγείας μειώνεται. Έτσι, οι αποτρέψιμες λοιμώξεις γίνονται πιο κοινές.

Τον περασμένο μήνα, ο οργανισμός που διευθύνω έκανε μια πληρωμή από το Διεθνές Ταμείο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών της Ομοσπονδίας του Ερυθρού Σταυρού στον Ερυθρό Σταυρό της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Συνήθως χρησιμοποιούμε αυτό το ταμείο για να βοηθήσουμε τους εθνικούς Ερυθρούς Σταυρούς ή Ερυθρούς Ημισελήνου στην άμεση μετά τις πλημμύρες, τις ξηρασίες ή τις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμού. Αυτή τη φορά το ταμείο χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει τη Βοσνία να αντιμετωπίσει μια επιδημία ελονοσίας που προκλήθηκε από την πτώση των επιπέδων εμβολιασμού. Ο ρυθμός εμβολιασμού σε ολόκληρη τη χώρα είναι τώρα κάτω από το 60%, με τους γονείς να είναι όλο και πιο απρόθυμοι να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Από τον Ιανουάριο υπήρξαν σχεδόν 3.000 περιστατικά – περίπου τρία τέταρτα από τα μη εμβολιασμένα παιδιά κάτω των εννέα ετών. Ο Ερυθρός Σταυρός της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης θα δαπανήσει μεγάλο μέρος των κατανεμημένων κεφαλαίων του σε κινητές μονάδες πληροφόρησης, που θα ταξιδεύουν μέσω των επηρεαζόμενων περιοχών για να πείσουν τους ανθρώπους για τα πλεονεκτήματα της εμβολιασμού.

Όπως λέει ένας συνάδελφος του Ερυθρού Σταυρού που ηγείται της αντίδρασης, οι άνθρωποι φοβούνται τα εμβόλια: “Υπάρχει πολλή αποπληροφόρηση. Οι νέοι γονείς, ιδιαίτερα, επιλέγουν να μην εμβολιάσουν τα παιδιά τους.”

Ο Ερυθρός Σταυρός της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης θα συνεργαστεί στενά με τις κοινότητες για να χτίσει εμπιστοσύνη. Η διάλεξη δεν θα λειτουργήσει? Η πραγματική κοινοτική συμμετοχή και ευθύνη θα πρέπει. Τα μέλη του Ερυθρού Σταυρού θα ακούσουν προσεκτικά τις απόψεις των ανθρώπων και θα σχεδιάσουν κοινοτικά τρόπους για να χτιστεί αποδοχή για τον λόγο για τον οποίο τα εμβόλια είναι τόσο σημαντικά. Η δημιουργία και διατήρηση της εμπιστοσύνης μέσα στις κοινότητες δεν θα συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά είναι απαραίτητη. Οι κοινότητες διαδραματίζουν ένα κύριο ρόλο στην πρόληψη και τον έλεγχο των επιδημιών. Πρέπει να συμμετέχουν στον κοινό σχεδιασμό λύσεων από την αρχή και να συμμετέχουν καθ’ όλη τη διάρκεια.

Η Βοσνία και Ερζεγοβίνη είναι μακριά από μόνη της σε αυτό. Η επιδημία της ελονοσίας στο Κιργιστάν ξεκίνησε στο τέλος του προηγούμενου έτους. Η Ερυθρή Ημισέληνος Κοινωνία εκεί ηγείται της εκστρατείας για την αποκάλυψη της αποπληροφόρησης και την αποθάρρυνση της αμφιβολίας για τα εμβόλια? στοχεύουν να φτάσουν τους 120.000 ανθρώπους. Τα τελευταία μήνες, άλλες εθνικές Ερυθρός Σταυρός και Ερυθρός Ημισέληνος κοινωνίες έχουν υποστηρίξει εκστρατείες εμβολιασμού στις Φιλιππίνες, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπουρκίνα Φάσο, τη Δημοκρατία του Κονγκό και τη Γουινέα.

Για την ακρίβεια, σχεδόν παντού στον κόσμο, τα περιστατικά της ελονοσίας αυξάνονται. Σε 41 χώρες στην Ευρώπη, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανέφερε μια αύξηση 40 φορές το 2023 σε σχέση με το 2022. Το αποκάλεσαν “εκτυφλωτική αύξηση”. Εγώ το αποκαλώ υποτίμηση. Υπάρχουν φωλιές ελονοσίας που εμφανίζονται σε όλη την Αμερική όπου ο αριθμός των περιστατικών είναι στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων ετών. Γενικά, παγκοσμίως υπήρξε σχεδόν διπλασιασμός των περιστατικών, ετησίως μεταξύ του 2022 κ