Η διεθνής νομολογία ως μια πειθαρχία και πρακτική έχει μια μακρά εξέλιξη που έχει διαμορφώσει την κατανόησή της και τη χρησιμότητά της σήμερα. Αυτή η ανάλυση εξετάζει την έννοια του διεθνούς δικαίου μέσω των θεωριών του μεταδιεθνούς και της ετεραρχίας. Η ιδέα βασίζεται στην κατανόηση των μεταβολών παραδειγμάτων στην παγκόσμια πολιτική και τον τρόπο με τον οποίο έχουν επηρεάσει το διεθνές δίκαιο παγκοσμίως. Αυτή η μελέτη εξετάζει τη σημασία της εξήγησης των γεγονότων του διεθνούς δικαίου μέσω των θεωριών του μεταδιεθνούς και της ετεραρχίας. Με τον πολύπλοκο και διαδραστικό χαρακτήρα που έχει αποκτήσει η παγκόσμια πολιτική στο σύγχρονο κόσμο, είναι προκλητικό να εξηγήσουμε πάντα το φαινόμενο των ΔΔ μέσω των κυριότερων θεωριών των διεθνών σχέσεων (ρεαλισμό, φιλελευθερισμό, μετα-αποικιοκρατία και κονστρουκτιβισμός) λόγω της πολύπλευρης φύσης της παγκόσμιας πολιτικής σε πολλές πτυχές. Έτσι, οι δύο θεωρίες που εξετάζονται σε αυτήν τη μελέτη παρουσιάζουν μια λεπτομερή και φρέσκια οπτική για την αποδόμηση πρόσφατων θεμάτων του διεθνούς δικαίου και της πρακτικής του. Το κείμενο επικεντρώνεται σε δύο περιπτώσεις διεθνούς δικαίου: την υπόθεση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Νότιας Αφρικής κατά του Ισραήλ και την υπόθεση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας.