Ο Ναύπλιος, γνωστός σε κάθε Έλληνα πολίτη ως η πρώτη πρωτεύουσα της μοντέρνας Ελλάδας, αλλά ανεξήγητα παραμένει σχετικά άγνωστος για τον υπόλοιπο κόσμο, είναι μια μικρή πόλη με χιλιάδες χρόνια έντονης ιστορίας και ένα μοναδικό χαρακτήρα γεμάτο στιλ και ομορφιά.
Η περιοχή του σύγχρονου Ναυπλίου έχει κατοικηθεί από τις πρώτες χρονιές της αρχαιότητας. Σύμφωνα με τον αρχαίο γεωγράφο Στράβω, τα τείχη της αρχαίας πόλης χτίστηκαν από τους μαζικούς Κύκλωπες, οι οποίοι προήλθαν από την περιοχή της Λυκίας στην Ανατολία. Η πόλη βρίσκεται κοντά στον αρχαίο χώρο της Μυκήνης, ο οποίος ήταν το κέντρο της μυκηναϊκής πολιτισμικής περιόδου. Για μεγάλο μέρος της αρχαίας ιστορίας της, ο Ναύπλιος έπαιζε τον ρόλο της λιμενεργατικής πόλης προς τη γειτονική πόλη της Άργους, μια από τις παλαιότερες συνεχώς κατοικημένες πόλεις στον κόσμο. Πιστεύεται ότι η περιοχή πήρε το όνομά της από τον Ναυπλίο, τον γιο του Ποσειδώνα, του Θεού της θάλασσας, και της βασίλισσας του, Αμυμώνης. Η πόλη είδε πολλούς κυβερνήτες μέσα στους αιώνες. Από τους Αργείους στους Ρωμαίους και από τους Βυζαντινούς και τους Γάλλους στους Βενετούς και τους Τούρκους, ο Ναύπλιος ήταν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής λόγω της ζωτικής του θέσης ως λιμάνι στην Ανατολική Πελοπόννησο.
Η πόλη του Ναυπλίου έγινε η βάση για την επαναστατική ελληνική κυβέρνηση στις 18 Ιανουαρίου 1823, λιγότερο από δύο χρόνια μετά την έναρξη της επανάστασης εναντίον της τουρκικής κατοχής. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το τρίτο Εθνοσυνέδριο της Τροιζηνίας καθόρισε την πόλη του Ναυπλίου ως “Καθεδρικό Κέντρο της Κυβέρνησης”, καθιστώντας επίσημα τον αρχαίο λιμένα της Ελλάδας την πρώτη πρωτεύουσα της χώρας. Ωστόσο, αυτό συνέβη σε μια περίοδο όπου οι ελληνικές επαναστατικές δυνάμεις συνέχιζαν να πολεμούν μεταξύ τους, καθώς ο έθνος ήταν βυθισμένο σε μια καταστροφική εμφύλια πόλεμο πριν ακόμα απελευθερωθεί από τους Τούρκους. Λόγω του εμφυλίου πολέμου και των συνεχιζόμενων συγκρούσεων μεταξύ των πολιτικών κλάδων των ελληνικών δυνάμεων, αποφασίστηκε ότι η βάση της ελληνικής κυβέρνησης θα μεταφερθεί στο νησί της Αίγινας, αφού ο Ναύπλιος δεν ήταν πλέον ασφαλής. Αυτή η ατυχής κατάσταση διήρκεσε για δύο χρόνια, έτσι μεταξύ του 1827 και του 1829, η Αίγινα υπηρετούσε ως η πραγματική πρωτεύουσα του ανερχόμενου ελληνικού κράτους. Ωστόσο, ο Ναύπλιος παρέμεινε το “Καθεδρικό Κέντρο της Κυβέρνησης” και έπαιξε το ρόλο της πρωτεύουσας της Ελλάδας μέχρι το 1834, όταν η Αθήνα έγινε η νέα πρωτεύουσα της χώρας.
Η πόλη του Ναυπλίου κατάφερε να διατηρήσει τον όμορφο και παραδοσιακό χαρακτήρα της παρά την αρχιτεκτονική φρενίτιδα του μοντερνισμού στην Ελλάδα στη δεκαετία του ’50 και του ’60, όταν πολλά από τα όμορφα κτίρια της χώρας κατεδαφίστηκαν για να δοθεί χώρος σε μονολιθικά συγκροτήματα από σκυρόδεμα. Με έντονη επίδραση από τους Βενετούς, η αρχιτεκτονική του Ναυπλίου διατηρεί έναν πολύχρωμο πίνακα, με πολλά παραδοσιακά στοιχεία και νεοκλασικά στοιχεία που εξακολουθούν να φαίνονται σε ολόκληρη την πόλη. Το οικονομικό άνθισμα της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας πρόσφερε τη δυνατότητα στους Αθηναίους να αποχωρήσουν από τα όρια της Αττικής πιο συχνά ψάχνοντας για νέα παραθαλάσσια θέρετρα να απολαύσουν. Ο Ναύπλιος, μια όμορφη πόλη σε μια ήδη εξαιρετικά όμορφη περιοχή, με ένα ιδιαίτερα ηλιόλουστο και ήπιο κλίμα ακόμα και για ελληνικά πρότυπα, έχει γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή αποδράσεις για εκατομμύρια Αθηναίους. Η μεγάλη ομορφιά του και το κλίμα του μαζί με τη δημοτικότητά του μεταξύ βορειοευρωπαίων, συμπεριλαμβανομένων Γερμανών και Σκανδιναβών, έχει καταστήσει δικαιολογημένα το Ναύπλιο ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά προορισμούς της ελληνικής ηπείρου.