Το φημισμένο τυρί φέτα αποτελεί τον απαλό λευκό “βασιλιά” των ελληνικών τυριών, γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ρίζες του μπορούν να ανιχνευθούν μέχρι την αρχαιότητα. Το διάσημο τυρί αναφέρεται για πρώτη φορά στην Οδύσσεια του Ομήρου. Πράγματι, αποτελεί το παλαιότερο τυρί στην καταγεγραμμένη ιστορία.

Όταν ο Οδυσσέας και οι άνδρες του εισέρχονται στο σπήλαιο του Πολύφημου, του Κύκλωπα, το πρώτο πράγμα που παρατηρούν είναι η μυρωδιά και η όψη του πλούσιου, λευκού τυριού που έχει φτιαχτεί από γάλα αιγών και προβάτων σε αλάτι:

“Μπήκαμε στο σπήλαιο, αλλά δεν ήταν εκεί, μόνο τα παχύσαρκα πρόβατα βόσκαγαν στο λιβάδι. Τα πλεκτά καλάθια ήταν γεμάτα τυρί, οι αιγίδες ήταν γεμάτες πρόβατα και αίγες και όλοι οι αγγείοι, οι κάδοι και οι κερβάνοι όπου έσταζε το γάλα, ήταν γεμάτα ουρά. Όταν το μισό από το χιονολευκό γάλα πήλινε, το συγκέντρωνε, το έβαζε στα πλεγμένα καλάθια και κρατούσε το άλλο μισό σε έναν κάδο για να το πιεί,” έγραψε ο Ομήρος.

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Κύκλωπας Πολύφημος δημιούργησε το τυρί που αργότερα θα ονομαζόταν φέτα εντελώς κατά λάθος. Είχε μεταφέρει το πλούσιο γάλα που είχε συλλέξει από τα πρόβατά του σε δέρματα ζώων όταν μια μέρα συνειδητοποίησε ότι το γάλα είχε πηλινίσει.

Είχε πάρει μια στερεή μορφή που όχι μόνο ήταν νόστιμη αλλά, το σημαντικότερο, μπορούσε να διατηρηθεί για κάποιο χρονικό διάστημα. Δεδομένου ότι η Οδύσσεια γράφτηκε τον 8ο αιώνα π.Χ., η προέλευση της φέτας πρέπει να θεωρηθεί αναμφισβήτητα ελληνική.

Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν το προϊόν που προέρχεται από τον πήξη του γάλακτος “τυρί,” που σημαίνει “τυρί.” Το τυρί φέτα αναφέρεται για πρώτη φορά κατά τη βυζαντινή περίοδο και ονομαζόταν “πρόσφατος” (που σημαίνει πρόσφατος ή φρέσκος) και συνδέθηκε με την Κρήτη.

Ο Πιέτρο Καζόλα, ένας Ιταλός ταξιδιώτης που επισκεφθηκε το Ηράκλειο στην Κρήτη το 1494, περιέγραψε με σαφήνεια την παραγωγή και την αποθήκευση της φέτας σε αλάτι.

Ωστόσο, ήταν στον 17ο αιώνα που οι Έλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν το όνομα “φέτα” (που σημαίνει κομμένο), το οποίο μπορεί να αναφέρεται στο έθιμο της κοπής του τυριού για να αποθηκευτεί σε δοχεία ή να κοπεί σε λεπτές φέτες για να σερβιριστεί.

Το όνομα “φέτα” έγινε δημοφιλές στον 19ο αιώνα. Από τότε, χαρακτηρίζει αυτό το ξινό τυρί που παρασκευάζεται εδώ και αιώνες χρησιμοποιώντας την ίδια γενική μέθοδο και την προέλευση του χρονολογείται από τις αρχαιότερες μέρες της ανθρώπινης κατοικίας στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα υπέβαλε από το 1994 αίτηση για το καθορισμένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθεστώς “Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης” (ΠΟΠ) για έναν από τους εθνικούς θησαυρούς της. Υποστηρίχθηκε από αρκετά άλλα ευρωπαϊκά κράτη ότι η φέτα απλώς προήλθε από την ιταλική λέξη “φέτα,” που σημαίνει “φέτα,” και ότι το προϊόν ήταν ένα γενικό όρο για οποιοδήποτε τυρί από αιγόπροβατο γάλα που θα μπορούσε να παραχθεί σχεδόν οπουδήποτε.

Μετά από χρόνια συζητήσεων για την προέλευσή του με άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα κατάφερε να κερδίσει τη μάχη για το καθεστώς ΠΟΠ για το τυρί φέτα το 2005. Πλέον, όχι μόνο η φέτα αναγνωρίζεται ως το απόλυτο ελληνικό τυρί, αλλά βλέπουμε ότι οι ρίζες της φτάνουν πραγματικά πίσω στην αρχαιότητα.

Το άρθρο αυτό αποτελεί μια εξερεύνηση της ιστορίας και της προέλευσης του τυριού φέτα, του αγαπημένου ελληνικού τυριού που έχει κατακτήσει τις καρδιές των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Από τον Κύκλωπα Πολύφημο μέχρι την παρούσα ημέρα, η φέτα παραμένει μια αναγνωρίσιμη γεύση της ελληνικής κουζίνας και μια σημαντική παράδοση που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.