Το Διόλκος, ένα θαύμα της αρχαίας ελληνικής μηχανικής, έδωσε τη δυνατότητα στα πλοία να ταξιδεύουν πάνω στη στεριά από την Ιονική Θάλασσα στο Αιγαίο, παρακάμπτοντας την Πελοπόννησο.

Όπως το Κανάλι της Κορίνθου, το οποίο κατασκευάστηκε τελικά χιλιετίες αργότερα, έκανε τη διέλευση γύρω από τη χερσόνησο πολύ ασφαλέστερη για τα πλοία, αλλά σήμαινε και δουλειά με τον ιδρώτα για τους δυστυχείς άνδρες που είχαν αναλάβει το έργο της μεταφοράς των πλοίων από τον ισθμό.

Ο λιθόστρωτος δρόμος πάνω στον οποίο οι αρχαίοι μετέφεραν τα πλοία από τον Κορινθιακό κόλπο στον Σαρωνικό κόλπο αναπαλαιώνεται τώρα λόγω των προσπαθειών του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας όπως αρμόζει σε αυτό το θαύμα της τεχνολογίας και της καινοτομίας.

Χρησιμοποιώντας ένα γιγαντιαίο οδοποιό που ανεβάζει τα πλοία στη στεριά για κατασκευή και ανακαίνιση, ο Διόλκος ήταν το όνομα του έργου που έγινε εκεί από την αρχαιότητα έως τη ρωμαϊκή εποχή με τη λέξη να υποδηλώνει ότι κάτι έπρεπε να «σϕυριχτεί» στη γη.

Ο αρχαίος δρόμος, που τρέχει περίπου παράλληλα με το σύγχρονο Κανάλι της Κορίνθου, θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα τεχνολογικά κατορθώματα της αρχαιότητας. Απίστευτα, μπορεί ακόμη να δει κανείς σαφώς σε μερικές περιοχές γύρω από την Κόρινθο, κυρίως στην ιδιοκτησία της Σχολής Μηχανικών εκεί.

Τα πλοία που κατευθυνόνταν προς τα ανατολικά έφταναν στο βορειοδυτικό άκρο του Διόλκου στην τρέχουσα τοποθεσία της Ποσειδωνίας στην Κόρινθο, όπου υπήρχε ένας λιθόστρωτος ανάβαση. Στη συνέχεια, τα πλοία τραβιόντουσαν πάνω στις αναβάσεις από δούλους που χρησιμοποιούσαν γιγάντια σχοινιά.

Έπειτα, οι άνδρες τα τράβαγαν σε ένα ανθεκτικό ξύλινο πλαίσιο, ή κάθισμα, στην κορυφή της αναβάσεως. Αφού βρίσκονταν στερεάς γης, τα πλοία αφαιρούνταν τα κατάρτια και άλλα κινούμενα μέρη τους για να γίνουν όσο πιο ελαφρά γίνεται.

Τα μεγάλα πλοία στη συνέχεια γυρνούσαν σε γωνία ενενήντα μοιρών για να ευθυγραμμιστούν με το Διόλκο, χρησιμοποιώντας τεράστιους τροχούς που κίνητρο από αρκετούς άνδρες. Στη συνέχεια, τα τράβαγαν πάνω σε μια άλλη λιθόστρωτη ανάβαση για να τα τοποθετήσουν στην κορυφή ενός σιδερένιου υποστρώματος.

Μοιάζοντας πολύ με τα υποστρώματα ενός εμπορικού τρένου σήμερα, είχαν τεράστιους τροχούς κατά μήκος και των δύο πλευρών. Θα μετέφεραν τα πλοία όλο τον δρόμο μέχρι την άλλη άκρη του Διόλκου. Ακόμη και αν η κλίση του δρόμου φτάνει μόνο στο περίπου τρία τοις εκατό, είναι ακόμη μια τεχνική και βίαιη δύναμη να μετακινούνται τόσο μεγάλα πλοία πάνω στη στεριά με αυτόν τον τρόπο.

Εμφανίζοντας σκηνές που θυμίζουν τους δούλους να τραβούν και να μετακινούν τα μαζικά μπλοκ των Πυραμίδων στην αρχαία Αίγυπτο, η ανθρώπινη δύναμη σε συνδυασμό με την τεράστια τεχνολογική γνώση επέτρεψε στον Διόλκο να λειτουργεί για πολλούς αιώνες.

Βαθιές ραβδώσεις στις πέτρες εξασφάλιζαν ότι το υποστρώμα και το πολύτιμο φορτίο του θα παρέμεναν σταθερά στην πορεία τους μέχρι το άλλο άκρο του ισθμού.