Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν πρόσφατα προχώρησε σε μια απόφαση που συγκλόνισε το πολιτικό σκηνικό της Ρωσίας. Λίγες ημέρες μετά την ορκωμοσία του για άλλη μια θητεία ως πρόεδρος, αποφάσισε να “καρατομήσει” τον στενό συνεργάτη του, τον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού, από τη θέση του. Αντί αυτού, πρότεινε τον Αντρέι Μπελούσοφ, πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, για τον ρόλο του υπουργού Άμυνας.
Η απόφαση αυτή προκάλεσε αναστάτωση και αναρωτήσεις για τα κίνητρα πίσω από αυτήν. Ο Σοϊγκού, ο οποίος είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον πόλεμο της Ρωσίας με την Ουκρανία, αναγκάστηκε να παραχωρήσει τη θέση του σε έναν οικονομολόγο με περιορισμένη στρατιωτική εμπειρία. Αυτό έθεσε το ερώτημα για τον πραγματικό λόγο πίσω από την απόφαση του Πούτιν.
Ο Σοϊγκού, παρά το γεγονός ότι δεν είχε στρατιωτικό υπόβαθρο, είχε αναλάβει το χαρτοφυλάκιο της άμυνας και είχε στενούς δεσμούς με τον πρόεδρο Πούτιν. Ωστόσο, μετά την πλήρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τις στρατιωτικές αποτυχίες που αντιμετώπισε, η θέση του ήταν αμφισβητούμενη. Η δημόσια διαμάχη με τον επικεφαλής των μισθοφόρων του Wagner, Γεβγκένι Πριγκόζιν, σχετικά με τη διεξαγωγή του πολέμου, επίσης επιδείνωσε την κατάστασή του.
Η αντικατάστασή του από τον Μπελούσοφ αποτελεί έκπληξη για πολλούς, αλλά σύμφωνα με αναλυτές, αντικατοπτρίζει την επιδίωξη του Πούτιν να ευθυγραμμίσει τη ρωσική οικονομία με την πολεμική προσπάθεια. Η επιλογή ενός οικονομολόγου για τον ρόλο του υπουργού Άμυνας αναδεικνύει τη σημασία των στρατιωτικών δαπανών στην οικονομία της Ρωσίας και τις μεταβαλλόμενες προτεραιότητες του Κρεμλίνου.
Ο Μπελούσοφ θεωρείται σκληρός υπερασπιστής του κράτους και έχει στενές σχέσεις με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Με πολεμική εκπαίδευση και πείρα σε αθλήματα μάχης, φαίνεται ότι είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα.
Η απόφαση του Πούτιν να αντικαταστήσει τον Σοϊγκού με τον Μπελούσοφ αποτελεί ένα ακόμα κεφάλαιο στην πολιτική του δράση και στην εξέλιξη των γεγονότων στη Ρωσία. Ο πόλεμος με την Ουκρανία, οι εσωτερικές αντιθέσεις και οι οικονομικές προκλήσεις απαιτούν νέες στρατηγικές και αλλαγές στην ηγεσία της χώρας. Η εξέλιξη της κατάστασης θα είναι κρίσιμη για το μέλλον της Ρωσίας και των γειτονικών χωρών της.