«Δεν με ενδιαφέρει να κατατάξω το έργο μου σε κάποια κατηγορία. Είμαι περισσότερο κατά της ταξινόμησης, είναι σαν να έχεις τον άνθρωπο με τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά. Είναι απαράδεκτο να απαιτείς από τον κόσμο να κάνει ορισμένες επιλογές. Είμαι σίγουρη ότι το σώμα μου δεν έχει σχέση με την ταυτότητά μου, ούτε με την αξία μου. Οι γυναίκες, στην πλειοψηφία τους, συνεχίζουν να αναζητούν από τον άνδρα τους επιβεβαίωση, όταν δεν την βρίσκουν, ψάχνουν αλλού. Νομίζω πως δεν έχω τέτοια προβλήματα, ίσως γιατί έχω βρει την ηρεμία μου στην τέχνη. Η τέχνη μου είναι η ιερότερη στιγμή της ζωής μου, σαν μια αλυσίδα που συνδέει το ένα μέρος του εγκεφάλου με το άλλο. Και όταν λέω αυτό, δεν αναφέρομαι στην τέχνη μου. Δεν είμαι ποτέ εντελώς ικανοποιημένη με τα έργα μου και αυτό με κάνει να συνεχίζω, να μην σταματήσω, να μην ξεκολλήσω από τον καμβά μου».
Στο επίκεντρο της έκθεσης, η αντίστροφη σεξουαλικότητα
Η Τάλα Μαντάνι αναφέρεται και στην αντίστροφη σεξουαλικότητα, στον σεξουαλικό ρόλο που επιβάλλεται στους ανθρώπους από την κοινωνία και σχολιάζει την ενοχλητική αντίθεση που επικρατεί μεταξύ της πραγματικότητας και των ιδανικών. «Στο έργο μου παίζω με τον εαυτό μου, με τον διαδικτυακό εαυτό μου, με τον εαυτό μου στον καθρέφτη, με τον εαυτό μου στο όνειρο. Στην κοινωνία υπάρχει μια απαίτηση για την ύπαρξη ενός καθορισμένου ρόλου, κάποιος πρέπει να είναι “ο άντρας” και κάποια “η γυναίκα”. Πολλές φορές, όμως, αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εγώ θα έπρεπε να είμαι γυναίκα, ωστόσο, δεν ανταποκρίνομαι στα στερεότυπα. Στην ουσία, έχω αφήσει τον εαυτό μου να αποκαλύψει τον εαυτό του μέσα από την τέχνη μου. Κανένας δεν είναι ελεύθερος από τα στερεότυπα, αλλά πολλοί από εμάς παλεύουν για να τα ξεπεράσουν. Για να μπορέσεις να αγαπήσεις κάποιον πρέπει να τον αγαπήσεις για αυτό που είναι, κι όχι για αυτό που θα ήθελες να είναι». Και στο ερώτημα για το τι αισθάνεται για τον εαυτό της απαντά: «Κάποια στιγμή τον παράτησα, δεν θα ήθελα να ζωγραφίσω τον εαυτό μου, δεν έχω καμία επιθυμία να ασχοληθώ μαζί του. Δεν είμαι εγώ, είναι ο άλλος, όλα τα έργα μου είναι μια προσπάθεια να ανακαλύψω σε ποιο σημείο διαφέρω από τον εαυτό μου. Στο τέλος, θέλω να πιστεύω ότι έχω αφήσει κάτι πίσω μου».
«Κανένας δεν είναι ελεύθερος από τα στερεότυπα, αλλά πολλοί από εμάς παλεύουν για να τα ξεπεράσουν».
Η έκθεση της Τάλα Μαντάνι στο ΕΜΣΤ δεν αποτελεί μόνο μια προσκλήση στον θεατή να εξερευνήσει τον κόσμο της, αλλά και μια πρόκληση να αναθεωρήσει τις προκαταλήψεις του, τα στερεότυπα που τον περικλείουν και να αναρωτηθεί για την πραγματική φύση της ανθρώπινης ύπαρξης. Η Τάλα Μαντάνι μέσα από το έργο της αποκαλύπτει τις κρυφές γωνίες της ανθρώπινης ψυχής, αναδεικνύοντας την αλήθεια πίσω από τα μάσκες και τις προσωπείες που φοράμε καθημερινά. Και μας υπενθυμίζει ότι η τέχνη είναι ένας καθρέφτης που αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα και την αντιφατικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
