στο παραπάνω κείμενο αναφέρεται στη σημασία της ανθεκτικότητας στα παγκόσμια προγράμματα ανάπτυξης και στην ανάγκη να ληφθεί υπόψη η τοπική γνώση και οι παραδοσιακές πρακτικές στην επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων. Επισημαίνεται ότι η αντίληψη της ανθεκτικότητας μπορεί να βασίζεται σε πρακτικές γνώσεις και κοινή λογική, αντί για διαφορετικές μέθοδους γνώσης ή πολιτισμικές διαφορές.

Επιπλέον, το κείμενο αναφέρει τη σημασία της αναγνώρισης των υλικών σχέσεων στην επίλυση των προβλημάτων ανάπτυξης και υπογραμμίζει τη σημασία της διαφοράς, του συμφραζόμενου και του πλαισίου στην αξιολόγηση των εξωτερικών προγραμμάτων παρέμβασης. Τέλος, αναφέρεται στη σχέση μεταξύ της ανθεκτικότητας και της αποικιοκρατίας της δύναμης και της ύπαρξης, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μια μη-ουσιοθετημένη προσέγγιση στην ανάπτυξη και τη διαχείριση των προβλημάτων ανάπτυξης.

Συνοψίζοντας, το κείμενο αναδεικνύει την σημασία της διαφοράς, του πλαισίου και της υλικής πραγματικότητας στην ανάπτυξη και τη διαχείριση προβλημάτων ανάπτυξης, προτείνοντας μια μη-ουσιοθετημένη προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη τις συγκεκριμένες συνθήκες και τοπικές πραγματικότητες.